Shib
New member
Bu biraz cesaret ister: Maria Montessori (1870–1952) 1898'de oğlunun babasıyla evlenmemeye karar verdi. Kimseye ait olmak istemeyen ve bu karar uğruna yüksek bedeller ödemeye hazır bir kadındır.
Doğumdan sonra Montessori çocuğu sütannenin ailesine verir. Hiç kimsenin aşk ilişkisini ve “gayri meşru” çocuklarını öğrenmesine izin verilmiyor. Tıpta bir kadın olarak saygı görmek ve kendini çalışmalarına adamak onun için zaten yeterince zor. İtalya'nın ilk kadın doktorlarından biri olan kendisi ve ortağı ve meslektaşı Giuseppe Montesano, zihinsel engelli ve sosyal açıdan dezavantajlı çocuklara yönelik bir öğretmen eğitim merkezi işletiyor. O zamana kadar İtalyan bilim seçkinlerinin himaye ettikleri kişilere pek ilgisi yoktu. Maaş ve liyakat toplayan Montesano'nun aksine Montessori ücretsiz çalışıyor ve hatta ailesiyle birlikte evde yaşıyor.
1900'lü yıllarda, kurucusunun adını taşıyan Montessori okullarının dünya çapında önem kazanacağını ve eğitim reformu kavramının bugün, hatta devlet okullarında bile geçerliliğini koruyacağını kimse beklemiyordu. Maria Montessori'nin inancı “Bunu kendim yapmam için bana yardım et” idi. En büyük önceliği çocukların bağımsızlığını desteklemekti.
Yönetmen Léa Todorov, Montessori'nin hayatındaki biçimlendirici bir aşamaya, okullar “normal” çocuklara açılmadan önceki kariyerinin ilk yıllarına, yönteminin tanınma mücadelesine ve oğlundan duygusal açıdan stresli ayrılığa odaklanıyor. Yıllar geçtikçe ondan giderek daha fazla uzaklaşıyor ve bir noktada onu ziyaret ettiğinde artık onu bir anne olarak görmüyor.
Todorov ve senaristi Julie Dupeux-Harlé her zamanki biyografik filmi sunmuyor. Sadece kahramanlarının hayatındaki aşamaları işaretlemekle kalmıyorlar, aynı zamanda bağımsızlıklarını koruyan iki kadının öyküsünü de gösteriyorlar: Maria Montessori (Jasmine Trinca), yanına kurgusal bir karakter olan Parisli soylu fahişe Lili'yi koyuyorlar. Annesinin ölümünün ardından aniden öğrenme güçlüğü çeken kızı Tina'ya bakmak zorunda kalan d'Alengy (Leïla Bekhti). O zamana kadar çoğunlukla salonlarda erkekleri etkilemekle meşguldü.
Entelektüel ve bayan
Bu yüzden bir İtalyan prensinin ona güzel gözlerle bakması ve onun da onu Roma'ya kadar takip etmesi çok uygun. “Yeğeni” yer sıkıntısı nedeniyle başlangıçta sadece günlük bakım için Montessori enstitüsüne bir paket gibi teslim edilir. Kızın hızlı ilerlemesi nedeniyle Lili d'Alengy yavaş yavaş çocuğunu fark etmeye ve sevmeye başlar. Bu zıt kadınlar arasındaki temas, buradaki feminist entelektüel ile buradaki rahat hanımefendi arasındaki temas yoğunlaşıyor. Lili için para romantik duygulardan daha önemlidir.
:format(webp)/cloudfront-eu-central-1.images.arcpublishing.com/madsack/3VQXJCAGGNC7HAZKMIKFPTKAM4.jpg)
Yayın Ekibi
Netflix & Co. için en iyi dizi ve film ipuçları – her ay yenileniyor.
Ancak her ikisi de farklı nedenlerden dolayı çocuklarının varlığını gizli tutmak zorunda kalmaları ve onlara itiraf etmelerine izin verilmemesi gerçeğinden muzdariptir. Ataerkil toplum onlara anne olma fırsatını reddediyor. Yavaş yavaş birbirlerini kabul ederler, birbirlerinin dünya görüşüne açılırlar, arkadaş olurlar ve dayanışma ittifakı kurarlar.
Fransızca “La Nouvelle Femme” (Yeni Kadın) başlığı filmin mesajını yansıtıyor. Maria ve Lili – her biri kendi yöntemleriyle – kendilerini göstermeye ve gelenekleri atlamaya çalışırlar. İkisi yeni bir kadın imajını temsil ediyor: eğitimli, aydınlanmış, modern ve etkili; ister bir bilim adamı olarak, ister en yüksek çevrelerde güç ve paraya sahip baştan çıkarıcı bir kadın olarak. Bu ortamda Maria Montessori sonuçta eğitim vizyonunu sunabilir ve finansal destek alabilir.
Yönetmen Todorov, filmin, çocukların kendilerini bedenleriyle ifade etmelerinin ne kadar önemli olduğunu açıkça ortaya koyduğunu söylüyor; “özellikle de sözde engelliler için”. Kendisi de engelli bir çocuğun annesidir ve toplumumuzda beden ve zihin arasındaki bağlantının ihmal edilmesini eleştirmektedir.
Gelişim için çok önemli olan bu hususu, çocukların rahat ve tüm kısıtlamalardan arınmış bir şekilde dans ettiği bir film sahnesinde örneklendiriyor. Bu, anlatının gözünden kaçan anlardan biridir. Yönetmen, “Dans sahneleri çocukların gücünün altını çiziyor ve olay örgüsünü ileriye taşıyor” diyor.
Gerçeklik ile kurgunun örtüşen hikayelerle harmanlanması, muhteşem başrol oyuncuları sayesinde işe yarıyor. İtalyan Jasmine Trinca (Berlinale Ayı jürisi) soğukkanlı bir kadın kahramana benzemiyor ama empatik ve pragmatik. Fransız kadın Leïla Bekhti bir kontrpuan görevi görüyor. Lili'si sofistike ve şehvetli, şefkatli ve cömerttir. İki kadın bu tarihi dramın atan kalbidir.
“Maria Montessori” Yönetmen: Léa Todorov, Jasmine Trinca, LeÏla Bekhti ile, 100 dakika, FSK 0
Doğumdan sonra Montessori çocuğu sütannenin ailesine verir. Hiç kimsenin aşk ilişkisini ve “gayri meşru” çocuklarını öğrenmesine izin verilmiyor. Tıpta bir kadın olarak saygı görmek ve kendini çalışmalarına adamak onun için zaten yeterince zor. İtalya'nın ilk kadın doktorlarından biri olan kendisi ve ortağı ve meslektaşı Giuseppe Montesano, zihinsel engelli ve sosyal açıdan dezavantajlı çocuklara yönelik bir öğretmen eğitim merkezi işletiyor. O zamana kadar İtalyan bilim seçkinlerinin himaye ettikleri kişilere pek ilgisi yoktu. Maaş ve liyakat toplayan Montesano'nun aksine Montessori ücretsiz çalışıyor ve hatta ailesiyle birlikte evde yaşıyor.
1900'lü yıllarda, kurucusunun adını taşıyan Montessori okullarının dünya çapında önem kazanacağını ve eğitim reformu kavramının bugün, hatta devlet okullarında bile geçerliliğini koruyacağını kimse beklemiyordu. Maria Montessori'nin inancı “Bunu kendim yapmam için bana yardım et” idi. En büyük önceliği çocukların bağımsızlığını desteklemekti.
Yönetmen Léa Todorov, Montessori'nin hayatındaki biçimlendirici bir aşamaya, okullar “normal” çocuklara açılmadan önceki kariyerinin ilk yıllarına, yönteminin tanınma mücadelesine ve oğlundan duygusal açıdan stresli ayrılığa odaklanıyor. Yıllar geçtikçe ondan giderek daha fazla uzaklaşıyor ve bir noktada onu ziyaret ettiğinde artık onu bir anne olarak görmüyor.
Todorov ve senaristi Julie Dupeux-Harlé her zamanki biyografik filmi sunmuyor. Sadece kahramanlarının hayatındaki aşamaları işaretlemekle kalmıyorlar, aynı zamanda bağımsızlıklarını koruyan iki kadının öyküsünü de gösteriyorlar: Maria Montessori (Jasmine Trinca), yanına kurgusal bir karakter olan Parisli soylu fahişe Lili'yi koyuyorlar. Annesinin ölümünün ardından aniden öğrenme güçlüğü çeken kızı Tina'ya bakmak zorunda kalan d'Alengy (Leïla Bekhti). O zamana kadar çoğunlukla salonlarda erkekleri etkilemekle meşguldü.
Entelektüel ve bayan
Bu yüzden bir İtalyan prensinin ona güzel gözlerle bakması ve onun da onu Roma'ya kadar takip etmesi çok uygun. “Yeğeni” yer sıkıntısı nedeniyle başlangıçta sadece günlük bakım için Montessori enstitüsüne bir paket gibi teslim edilir. Kızın hızlı ilerlemesi nedeniyle Lili d'Alengy yavaş yavaş çocuğunu fark etmeye ve sevmeye başlar. Bu zıt kadınlar arasındaki temas, buradaki feminist entelektüel ile buradaki rahat hanımefendi arasındaki temas yoğunlaşıyor. Lili için para romantik duygulardan daha önemlidir.
Yayın Ekibi
Netflix & Co. için en iyi dizi ve film ipuçları – her ay yenileniyor.
Ancak her ikisi de farklı nedenlerden dolayı çocuklarının varlığını gizli tutmak zorunda kalmaları ve onlara itiraf etmelerine izin verilmemesi gerçeğinden muzdariptir. Ataerkil toplum onlara anne olma fırsatını reddediyor. Yavaş yavaş birbirlerini kabul ederler, birbirlerinin dünya görüşüne açılırlar, arkadaş olurlar ve dayanışma ittifakı kurarlar.
Fransızca “La Nouvelle Femme” (Yeni Kadın) başlığı filmin mesajını yansıtıyor. Maria ve Lili – her biri kendi yöntemleriyle – kendilerini göstermeye ve gelenekleri atlamaya çalışırlar. İkisi yeni bir kadın imajını temsil ediyor: eğitimli, aydınlanmış, modern ve etkili; ister bir bilim adamı olarak, ister en yüksek çevrelerde güç ve paraya sahip baştan çıkarıcı bir kadın olarak. Bu ortamda Maria Montessori sonuçta eğitim vizyonunu sunabilir ve finansal destek alabilir.
Yönetmen Todorov, filmin, çocukların kendilerini bedenleriyle ifade etmelerinin ne kadar önemli olduğunu açıkça ortaya koyduğunu söylüyor; “özellikle de sözde engelliler için”. Kendisi de engelli bir çocuğun annesidir ve toplumumuzda beden ve zihin arasındaki bağlantının ihmal edilmesini eleştirmektedir.
Gelişim için çok önemli olan bu hususu, çocukların rahat ve tüm kısıtlamalardan arınmış bir şekilde dans ettiği bir film sahnesinde örneklendiriyor. Bu, anlatının gözünden kaçan anlardan biridir. Yönetmen, “Dans sahneleri çocukların gücünün altını çiziyor ve olay örgüsünü ileriye taşıyor” diyor.
Gerçeklik ile kurgunun örtüşen hikayelerle harmanlanması, muhteşem başrol oyuncuları sayesinde işe yarıyor. İtalyan Jasmine Trinca (Berlinale Ayı jürisi) soğukkanlı bir kadın kahramana benzemiyor ama empatik ve pragmatik. Fransız kadın Leïla Bekhti bir kontrpuan görevi görüyor. Lili'si sofistike ve şehvetli, şefkatli ve cömerttir. İki kadın bu tarihi dramın atan kalbidir.
“Maria Montessori” Yönetmen: Léa Todorov, Jasmine Trinca, LeÏla Bekhti ile, 100 dakika, FSK 0