Shib
New member
Londra. Londra’nın Sloane Meydanı’ndaki küçük Royal Court Theatre Upstairs’te “The Rocky Horror Show” prömiyerini yaptığında 60’tan fazla seyirci oturmamıştı. 1970’lerin başındaki muhafazakar İngiltere’de, travesti giyinmiş dünya dışı bir biseksüel bilim adamı hakkında bir müzikalin hit olması beklenmiyordu. Ancak Richard O’Brien’ın 16 Haziran 1973’te prömiyeri yapılan programı, bir pop kültür fenomeni haline geldi ve bugüne kadar bir hit olmaya devam ediyor.
O’Brien, “Rocky Horror Show”un Britanya yıl dönümü turu vesilesiyle Londra’da geçirdiği heyecan verici bir zamanı “Glam rock ve açık cinsellik her yerdeydi, eşcinseller dışarı çıkıyordu ve havada bir şeyler vardı,” dedi. “Dünyada kendimiz olmakta biraz daha özgür olduğumuz bazı yerler var. Londra kesinlikle o yerlerden biri” diyen 81 yaşındaki kendisi hakkında “yüzde 70 erkek, yüzde 30 kadın” hissettiğini söylüyor.
“Bir şarkı yazdım ve birkaç şaka yaptım”
Şimdi Yeni Zelanda’da yaşayan İngiliz, İngiltere’nin başkentinde müzikalini yazmaya başladığında işsizdi. Daha önce müzikallerde daha küçük rollere sahip bir oyuncu olarak yol almıştı. Bilim kurgu ve korku filmi hayranlarının aklına kendi yapımını yapma fikri, bir Noel partisinde şovmen olması gerektiğinde geldi. “Bir şarkı yazdım ve içine birkaç şaka yaptım” dedi. “Bunun için çok fazla kahkaha ve alkış vardı.”
O şarkı “Science Fiction – Double Feature” idi ve O’Brien onu “bir müzikal için sahip olduğum bir fikrin tohumunun” önsözü yaptı. Jesus Christ Superstar’da birlikte çalıştığı Avustralyalı yönetmen Jim Sharman’da hevesli bir işbirlikçi buldu. Eski bilimkurgu ve korku B filmlerine mizahi bir saygı duruşunda bulunarak geleceğin bir klasiğini sahneye taşıyacaklarını ikisi de tahmin edemezdi.
:format(webp)/cloudfront-eu-central-1.images.arcpublishing.com/madsack/AX7VQ6UDDBESTG2ARS75AGI2O4.jpeg)
The Rocky Horror Show’un yazarı Richard O’Brien.
© Kaynak: Ian West/PA Arşivi/dpa
85 koltukla bugün hala küçük olan Royal Court Theatre’ın küçük üst katında, izleyiciler ilk kez yeni nişanlanan Brad ve Janet’in, Dr. müstehcenlik dolu grotesk bir senaryoda misafirlerini.
“Hair” müzikaliyle Londra’nın West End bölgesinde çoktan ün yapmış olan Tim Curry, hayatının rolünü çılgın, dünya dışı bir bilim adamı ve “Transilvanya galaksisinden Transseksüel gezegeninden travesti” olarak buldu. O’Brien, Frank N. Furter’ın kambur uşağı Riff Raff’ı canlandırdı.
ikonik müzik
Ahlaksızlıkla dolu içten mizahın yanı sıra, “Rocky Horror Show”u başarıya ulaştıran her şeyden önce – “Hot Patootie – Bless My Soul” veya “Sweet Travestite” gibi şarkıların yer aldığı ikonik müzikti. Akılda kalıcı “Haydi zaman tünelini yapalım ağaaaaaaain” korosu ile akılda kalıcı “Time Warp”, kendi başına bir hayat geliştirdi ve hala gece geç saatlerde doğum günü partilerinde ve düğünlerde çalınan bir parti klasiği haline geldi, genellikle eşlik eden koreografi ile film.
Sahne prömiyerinden sadece iki yıl sonra müzikal, Tim Curry de dahil olmak üzere West End’in bazı oyuncu kadrosunun oynadığı The Rocky Horror Picture Show adıyla yayınlandı. Ayrıca filmde diğerleri arasında Susan Sarandon ve Rockstar Meat Loaf rol aldı. Sharman yönetti. Başlangıçta ticari bir fiyasko olan “The Rocky Horror Picture Show”, gece yarısı gösterimleri sayesinde yavaş yavaş seyircisini buldu ve bir kült klasiği haline geldi. Londra’da popüler bir sinema olan Prince Charles Cinema, düzenli olarak şarkı söylemelere ev sahipliği yapar.
Her performans çılgın bir partiye dönüşüyor
Filmde olduğu kadar sahne yapımında da izleyici katılımı artık gösterinin ayrılmaz bir parçası. Seyirciler giyinir, “zaman atlama” dansı yapar, su tabancalarıyla ateş eder ve konfeti ve tuvalet kağıdı fırlatır. Almanya’da şaka yollu “Grusical” – ürkütücü müzikal – olarak da anılan “Rocky Horror Show” un her performansı çılgın bir partiye dönüşüyor.
Tematik olarak “Rocky Horror Show” zamanının çok ilerisindeydi. Erkekler arasındaki eşcinsel eylemler, Büyük Britanya’da 1967’ye kadar artık cezalandırılamıyordu. Toplumsal cinsiyet ve cinselliğe ilişkin sosyal normlar çok yavaş değişti. Müzikal, kendinden emin ve utanmadan performans sergileyen – o zamanlar neredeyse hiç duyulmamış – cinsiyet açısından akıcı karakterler sunuyordu. Alışılmadık cinselliğin bu tasviri ve çeşitliliğin takdir edilmesi 1970’ler için ufuk açıcıydı.
Pop kültüründe queer temsili için bir dönüm noktası
Bir katil ve tecavüzcü olarak queer Frank N. Furter’ın müzikalin kötü adamı olması sorunlu görülebilir. Ama bu dar görüşlü olurdu. The Rocky Horror Show bir ahlak oyunu değildir. Sert çift Brad ve Janet ile karşılaştırıldığında, karizmatik kötü adam açıkça kalabalığı memnun etmek için tasarlandı. Frank N. Furter, toplum tarafından kabul edilmese bile sizi mutlu eden şey olmak ve onu yapmak anlamına gelir. Curry’nin performansı, pop kültüründe queer temsilinde bir kilometre taşı olarak kabul ediliyor.
Richard O’Brien geçtiğimiz günlerde, o dönemde LGBT hareketini desteklemeye niyeti olmadığını ancak bunun “hoş bir yan etki” olduğunu itiraf etti. Bununla birlikte, gençliğinde cinsel kimliğiyle mücadele eden 81 yaşındaki, “Rocky Horror Show” un muhtemelen onun üzerinde özgürleştirici bir etkisi olduğunu söyledi.
Bu arada O’Brien, “The Rocky Horror Show”u bugün yazmış olsaydı başarılı olacağına inanmıyor. Zamanlama ve şans önemli” dedi. “Zeitgeist anahtar kelimedir.” O’Brien, 50 yıl sonra müzikalinin her kimlikten ve kuşaktan insan tarafından sevilmesine kendisi de biraz şaşırmış olabilir. “Bu sadece bir müzikal komedi ve harika olduğu ve seyirciler güldüğü sürece daha ne isteyebilirsiniz ki?”
Haberler
O’Brien, “Rocky Horror Show”un Britanya yıl dönümü turu vesilesiyle Londra’da geçirdiği heyecan verici bir zamanı “Glam rock ve açık cinsellik her yerdeydi, eşcinseller dışarı çıkıyordu ve havada bir şeyler vardı,” dedi. “Dünyada kendimiz olmakta biraz daha özgür olduğumuz bazı yerler var. Londra kesinlikle o yerlerden biri” diyen 81 yaşındaki kendisi hakkında “yüzde 70 erkek, yüzde 30 kadın” hissettiğini söylüyor.
“Bir şarkı yazdım ve birkaç şaka yaptım”
Şimdi Yeni Zelanda’da yaşayan İngiliz, İngiltere’nin başkentinde müzikalini yazmaya başladığında işsizdi. Daha önce müzikallerde daha küçük rollere sahip bir oyuncu olarak yol almıştı. Bilim kurgu ve korku filmi hayranlarının aklına kendi yapımını yapma fikri, bir Noel partisinde şovmen olması gerektiğinde geldi. “Bir şarkı yazdım ve içine birkaç şaka yaptım” dedi. “Bunun için çok fazla kahkaha ve alkış vardı.”
O şarkı “Science Fiction – Double Feature” idi ve O’Brien onu “bir müzikal için sahip olduğum bir fikrin tohumunun” önsözü yaptı. Jesus Christ Superstar’da birlikte çalıştığı Avustralyalı yönetmen Jim Sharman’da hevesli bir işbirlikçi buldu. Eski bilimkurgu ve korku B filmlerine mizahi bir saygı duruşunda bulunarak geleceğin bir klasiğini sahneye taşıyacaklarını ikisi de tahmin edemezdi.
The Rocky Horror Show’un yazarı Richard O’Brien.
© Kaynak: Ian West/PA Arşivi/dpa
85 koltukla bugün hala küçük olan Royal Court Theatre’ın küçük üst katında, izleyiciler ilk kez yeni nişanlanan Brad ve Janet’in, Dr. müstehcenlik dolu grotesk bir senaryoda misafirlerini.
“Hair” müzikaliyle Londra’nın West End bölgesinde çoktan ün yapmış olan Tim Curry, hayatının rolünü çılgın, dünya dışı bir bilim adamı ve “Transilvanya galaksisinden Transseksüel gezegeninden travesti” olarak buldu. O’Brien, Frank N. Furter’ın kambur uşağı Riff Raff’ı canlandırdı.
ikonik müzik
Ahlaksızlıkla dolu içten mizahın yanı sıra, “Rocky Horror Show”u başarıya ulaştıran her şeyden önce – “Hot Patootie – Bless My Soul” veya “Sweet Travestite” gibi şarkıların yer aldığı ikonik müzikti. Akılda kalıcı “Haydi zaman tünelini yapalım ağaaaaaaain” korosu ile akılda kalıcı “Time Warp”, kendi başına bir hayat geliştirdi ve hala gece geç saatlerde doğum günü partilerinde ve düğünlerde çalınan bir parti klasiği haline geldi, genellikle eşlik eden koreografi ile film.
Sahne prömiyerinden sadece iki yıl sonra müzikal, Tim Curry de dahil olmak üzere West End’in bazı oyuncu kadrosunun oynadığı The Rocky Horror Picture Show adıyla yayınlandı. Ayrıca filmde diğerleri arasında Susan Sarandon ve Rockstar Meat Loaf rol aldı. Sharman yönetti. Başlangıçta ticari bir fiyasko olan “The Rocky Horror Picture Show”, gece yarısı gösterimleri sayesinde yavaş yavaş seyircisini buldu ve bir kült klasiği haline geldi. Londra’da popüler bir sinema olan Prince Charles Cinema, düzenli olarak şarkı söylemelere ev sahipliği yapar.
Her performans çılgın bir partiye dönüşüyor
Filmde olduğu kadar sahne yapımında da izleyici katılımı artık gösterinin ayrılmaz bir parçası. Seyirciler giyinir, “zaman atlama” dansı yapar, su tabancalarıyla ateş eder ve konfeti ve tuvalet kağıdı fırlatır. Almanya’da şaka yollu “Grusical” – ürkütücü müzikal – olarak da anılan “Rocky Horror Show” un her performansı çılgın bir partiye dönüşüyor.
Tematik olarak “Rocky Horror Show” zamanının çok ilerisindeydi. Erkekler arasındaki eşcinsel eylemler, Büyük Britanya’da 1967’ye kadar artık cezalandırılamıyordu. Toplumsal cinsiyet ve cinselliğe ilişkin sosyal normlar çok yavaş değişti. Müzikal, kendinden emin ve utanmadan performans sergileyen – o zamanlar neredeyse hiç duyulmamış – cinsiyet açısından akıcı karakterler sunuyordu. Alışılmadık cinselliğin bu tasviri ve çeşitliliğin takdir edilmesi 1970’ler için ufuk açıcıydı.
Pop kültüründe queer temsili için bir dönüm noktası
Bir katil ve tecavüzcü olarak queer Frank N. Furter’ın müzikalin kötü adamı olması sorunlu görülebilir. Ama bu dar görüşlü olurdu. The Rocky Horror Show bir ahlak oyunu değildir. Sert çift Brad ve Janet ile karşılaştırıldığında, karizmatik kötü adam açıkça kalabalığı memnun etmek için tasarlandı. Frank N. Furter, toplum tarafından kabul edilmese bile sizi mutlu eden şey olmak ve onu yapmak anlamına gelir. Curry’nin performansı, pop kültüründe queer temsilinde bir kilometre taşı olarak kabul ediliyor.
Richard O’Brien geçtiğimiz günlerde, o dönemde LGBT hareketini desteklemeye niyeti olmadığını ancak bunun “hoş bir yan etki” olduğunu itiraf etti. Bununla birlikte, gençliğinde cinsel kimliğiyle mücadele eden 81 yaşındaki, “Rocky Horror Show” un muhtemelen onun üzerinde özgürleştirici bir etkisi olduğunu söyledi.
Bu arada O’Brien, “The Rocky Horror Show”u bugün yazmış olsaydı başarılı olacağına inanmıyor. Zamanlama ve şans önemli” dedi. “Zeitgeist anahtar kelimedir.” O’Brien, 50 yıl sonra müzikalinin her kimlikten ve kuşaktan insan tarafından sevilmesine kendisi de biraz şaşırmış olabilir. “Bu sadece bir müzikal komedi ve harika olduğu ve seyirciler güldüğü sürece daha ne isteyebilirsiniz ki?”
Haberler